Om dit werkelijkheid te maken heb ik subsidie aangevraagd om de stadsgehoorzaal, kostuums, pr, enzovoort te kunnen betalen. Toen dat geregeld was kon ik beginnen met het choreograferen van de voorstelling. Ik heb mijn dansvriendinnen van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten gevraagd om mee te doen en gelukkig waren ze heel enthousiast over mijn idee.
Het interview dat ik had met choreografe Conny Janssen had mij veel nieuwe inspiraƟe gegeven en deze inspiratie probeerde ik vaak alleen in een studio te verwerken in een dans. Vaak lukte dit, maar ik liep ook heel vaak vast en dan vroeg ik mijn dansers tijdens de repeties om hulp, meestal kwamen we er dan met zijn allen wel uit. Ik heb tijdens dit proces dus ook heel veel aan hen gehad.
Na de vier stukjes van de Vlaardingse geschiedenis verwerkt te hebben in een choreografie kwamen we al snel tot de naam ‘’Flarden’’, wat verwijst naar stukjes en naar de oude naam van Vlaardingen ‘’Flardinga’’. Het was zo bijzonder om die naam en mijn eigen poster te zien hangen door heel Vlaardingen en op de borden van de Stadsgehoorzaal. Want in de Stadsgehoorzaal was ik veel te vinden, om dingen door te spreken, maar natuurlijk ook voor repeties.
En dan woensdag 28 juni was de dag dat alles echt samenkwam voor mij. Mijn dansers en ik gingen voor de laatste keer nog door alle details heen en we bespraken het licht met de lichtmannen om zo goed mogelijk de sfeer over te brengen.
Tuurlijk was ik zenuwachtig, maar het viel mij allemaal nog best mee. Het was vooral gewoon heel gezellig de hele dag met mijn vriendinnen en doen wat ik het allerleukste vind, dansen.
Over het algemeen ging de gehele voorstelling perfect en heb ik er zelfs van kunnen genieten, wie had dat gedacht?!
Ik ga deze ervaring nooit meer vergeten en ik ben mega dankbaar dat dit allemaal mogelijk was!
Romy Beekenkamp
